A kimże była ta Święta ze Sieny? Dlaczego Luigia Tincani właśnie ją obrała na patronkę, "matkę i nauczycielkę" dla siebie i dla nas?
U samych początków naszego Zgromadzenia, w latach dwudziestych ubiegłego wieku, Gina Tincani pisała, że Katarzyna ze Sieny "pokazała nam własnym przykładem jak w świecie żyć w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie, należąc całkowicie do Boga i do dusz" (Św. Katarzyna matka i mistrzyni, 30 kwietnia 1920)*. Przekonywała, że: "to najbardziej dominikańska z córek świętego Dominika, ta, która w sposób najbardziej bezpośredni odsyła do Świętego Założyciela Zakonu. Katarzyna odnawia w sobie linie duchowe i zaangażowanie apostolskie swojego ojca (...). To samo wewnętrzne upodobanie do życia samotnego i kontemplacyjnego, które w sposób zdumiewający łączy się i uświęca żarliwą i niestrudzoną działalność apostolską; ten sam typ pobożności mocnej, prostej i pełnej światła, który żar nieskończonej miłości do Boga i do dusz czerpie z kontemplacji; taka sama słodycz w postępowaniu wobec innych; taka sama łaskawość wobec potrzebujących i grzeszników; ten sam spokój i trwała radość pośród trudów, bólu, upokorzeń; ten sam nieskończony ból i łzy, heroiczna pokuta za grzechy świata, ta sama nadprzyrodzona radość wewnętrzna, skutek kontemplacji wielkości i dobroci Boga. To podobieństwo duszy ze świętym Założycielem sprawia, że jest ona dominikanką nie przez przypadek ani nie tylko z nazwy, ale "dominikanką z zamiłowania", jak mawiała o sobie wielka reformatorka Karmelu" (Łódź Dominika, kwiecień 1926)**.
Takimi chcemy być także my, siostry z "Unii Świętej Katarzyny ze Sieny".
U samych początków naszego Zgromadzenia, w latach dwudziestych ubiegłego wieku, Gina Tincani pisała, że Katarzyna ze Sieny "pokazała nam własnym przykładem jak w świecie żyć w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie, należąc całkowicie do Boga i do dusz" (Św. Katarzyna matka i mistrzyni, 30 kwietnia 1920)*. Przekonywała, że: "to najbardziej dominikańska z córek świętego Dominika, ta, która w sposób najbardziej bezpośredni odsyła do Świętego Założyciela Zakonu. Katarzyna odnawia w sobie linie duchowe i zaangażowanie apostolskie swojego ojca (...). To samo wewnętrzne upodobanie do życia samotnego i kontemplacyjnego, które w sposób zdumiewający łączy się i uświęca żarliwą i niestrudzoną działalność apostolską; ten sam typ pobożności mocnej, prostej i pełnej światła, który żar nieskończonej miłości do Boga i do dusz czerpie z kontemplacji; taka sama słodycz w postępowaniu wobec innych; taka sama łaskawość wobec potrzebujących i grzeszników; ten sam spokój i trwała radość pośród trudów, bólu, upokorzeń; ten sam nieskończony ból i łzy, heroiczna pokuta za grzechy świata, ta sama nadprzyrodzona radość wewnętrzna, skutek kontemplacji wielkości i dobroci Boga. To podobieństwo duszy ze świętym Założycielem sprawia, że jest ona dominikanką nie przez przypadek ani nie tylko z nazwy, ale "dominikanką z zamiłowania", jak mawiała o sobie wielka reformatorka Karmelu" (Łódź Dominika, kwiecień 1926)**.
Takimi chcemy być także my, siostry z "Unii Świętej Katarzyny ze Sieny".
Sabina
---
Cytaty z pism Luigii Tincani pochodzą ze zbiorku jej pism opublikowanego po włosku jako: Luigia Tincani, Alla scuola di S. Caterina, Presentazione di Giuliana Cavallini, Edizioni Cateriniane Roma 1980. Pierwszy z cytowanych tekstów to "S. Caterina Madre e Maestra", w: tamże s. 18-23, drugi: "La navicella di Domenico", tamże s. 29-32. Tłumaczenia własne.
* L. Tincani, Alla scuola di S. Caterina, s. 20.
** Tamże, s. 30-31.
 |
| Św. Katarzyna ze Sieny, obraz olejny w kaplicy przy Piazza S. Chiara w Rzymie (czyli w faktycznym miejscu śmierci Świętej) |