Oto kolejny tekst naszej założycielki, matki Luigii Tincani.
Radujcie się zawsze w Panu (Flp 4, 4)Jutro jest niedziela Gaudete, jedna z najpiękniejszych w roku. Liturgiczny fiolet pokuty ustępuje miejsca kolorowi różowemu, kolorowi radości, tak jak w niedzieli Laetare w Wielkim Poście. Kościół włączył w pokutne okresy roku liturgicznego te dwie niedziele zalane przez radość właśnie po to, by pokazać tajemniczy związek między pokutą, chrześcijańskim bólem i radością. (...)
Życie chrześcijańskie, zwłaszcza gdy jest dążeniem do świętości, daje radości, które zaspokajają nie wzbudzając niesmaku, jak radości materialne; gdy zakosztowało się ich chociaż raz, pragnie się ich coraz bardziej. Nie są one przedzielone przez cierpienie, ale są zdolne do przemienienia cierpienia, do sprawienia, że stanie się ono możliwe do przyjęcia i w końcu - radosne. Jest to radość, która pochodzi z pokoju. Pokój i radość często są zjednoczone w pozdrowieniach i życzeniach, które św. Paweł kieruje do wiernych w swoich listach, bo zarówno pokój jak i radość są owocami Ducha Świętego i dlatego cechami charakterystycznymi dla życia chrześcijańskiego.
(...) Radość, wcześniej niż jako dar, jest nam dana jako bogactwo do zdobycia. Jest naszym zadaniem praca nad uwolnieniem duszy z więzów, także delikatnych, które wiążą nas z ziemią. Są to często nici niewidzialne dla naszych oczu i trzeba bardzo wiele uwagi, wiele czujności wobec siebie, aby nauczyć się je widzieć, aby odkryć obecność delikatnych włókien, które nas krępują. (...) To te delikatne więzy sprawiają, że droga życia, zdobywanie cnoty, nasze zmierzanie ku Bogu stają się trudne i ciężkie. Jeśli chcemy znaleźć pokój i radość, musimy przede wszystkim odrzucić wszelkie powiązanie ze światem, wszelkie przywiązanie do siebie samych.
(...) Naprawdę, tajemnica radości, której św. Paweł wymaga od wiernych, to tajemnica świętych. Św. Paweł nie boi się wymagania od wiernych pracy i zadań wielkiej doskonałości, ponieważ łaska chrztu daje każdej duszy zdolność dążenia do świętości. My, które z obowiązku ślubów zmierzamy do doskonałości miłości, mamy tyle pomocy, aby ją osiągnąć.
Pracujmy więc z radością nad naszym uświęceniem a naszych serc będzie strzegł “pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł” (Flp 4, 7).
---
Tekst datowany na 10 XII 1937. Tłumaczenie z języka włoskiego: ©MISJONARKI SZKOŁY.