Oczekiwanie na Boga

grudnia 26, 2019

Oczekiwanie na Boga

"Fragment z Ewangelii, czytanej w Wigilię Bożego Narodzenia może być przewodnikiem w drodze, którą przebyliśmy i którą mamy przebyć. Czytamy słowa Zachariasza, który przedstawia powołanie swojego syna, Jana Chrzciciela. Jest to zaproszenie, by odczytywać wydarzenia życia w świetle wiary i by odkrywać w każdym wydarzeniu, przeszłym i przyszłym, obecność Boga wśród ludzi.
We wspaniałej refleksji, która wypływa z serca Zachariasza, możemy znaleźć program życia dla każdego i każdej z nas.
Chciałabym podkreślić niektóre cechy, do których Adwent nas nieustannie wzywał, by pomóc nam przygotować się do przyjęcia Jezusa..."

Więcej o tym, czego uczy nas Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela - na naszej stronie.

Czytaj dalej »

Z liturgii

stycznia 16, 2011

Z liturgii

Oto tekst (Iz 49,4-6):
4. I rzekł mi: «Tyś Sługą moim, , w tobie się rozsławię».
Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego.
5. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. Teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela [w tekście hebrajskim zamiast "zgromadził Mu Izraela" jest "Izrael się nie nawróci"].
6. A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi»
(1) To Bóg ustanowił Swojego Sługę Swoim Sługą -- czyli to ustanowienie jest niejako "oczywiste", widoczne ("Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą")
(2) Ale mimo to zebrać Izraela się nie udaje ("Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły").
(3) Bóg mówi, że Izraelowi (żeby się nawrócił) nie wystarcza zobaczenie, że jesteś Moim Sługą, nawet widząc to, Izrael nie chce się nawrócić. Żeby Izrael uwierzył, masz nawrócić najpierw pogan. (Czyli zdanie: "To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela!" -- zawsze rozumiałam tak że "nie wystarczy nawrócić Izraela, musisz nawrócić też pogan". Ale możliwe, że oznacza ono: "dla nawrócenia Izraela nie wystarczy, że jesteś Moim Sługą, oni są tak uparci, że najpierw mają zobaczyć, jak nawrócisz pogan". Czyli "dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela jest zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi").

Jana

Czytaj dalej »

To, co najtrudniej oddać

lutego 07, 2010

To, co najtrudniej oddać

Jezus był z zawodu cieślą, a potem zaczął nauczać, więc mógł być znany jako prorok, jako interpretaror Biblii, jako uzdrowiciel czy egzorcysta... ale z całą pewnością zupełnie się nie znał na łowieniu ryb.
Natomiast Szymon mógł nie znać się na wszystkim innym, ale na pewno znał dobrze jezioro, sieci, łodzie – i zwyczaje ryb. I wiedział, o jakiej porze dnia można je spotkać, a kiedy natomiast będzie to na pewno bezowocne.
W dodatku był zmęczony, po całej nocy przepracowanej bez pożytku.
Tak więc mógłby odpowiedzieć „to przecież nie ma sensu, ja wiem lepiej. Nic z tego nie będzie”. I gdyby tak odpowiedział? Nic by się nie zdarzyło i wszystko zostałoby tak, jak przedtem.
Ale Szymon zaufał; zgodził się zrezygnować z tego, co najtrudniej oddać: z tego, czego był pewny, z tego, co było racją i główną treścią jego życia.
Zrezygnował i zaufał i ... tak to się zaczęło.

Magda

Czytaj dalej »

Z liturgii

stycznia 24, 2010

Z liturgii

„Radość w Panu jest waszą ostoją” Ne 8, 10

To dziwne, prawda? Bo wydawałoby się, że Bóg nam pomoże, da nam siłę do znoszenia czy rozwiązywania problemów i wtedy będziemy mogli się cieszyć. A tu – odwrotnie.
Pomyślałam, że to znaczy, że w naszych różnych, dużych i małych problemach powinniśmy przypomnieć sobie o Bogu, o Jego miłości, wierności, obecności... i wtedy będziemy się mogli cieszyć, niezależnie od tego, czy (i jak) problemy się rozwiążą i też niezależnie od tego, że nie wiemy jeszcze, jak je rozwiązać i co może się zdarzyć.
Ale – przez wiarę – zachowajmy radość, a wtedy „radość w Panu będzie naszą ostoją”.

Magda

Czytaj dalej »

Święto Świętej Rodziny

grudnia 28, 2008

Święto Świętej Rodziny

W naszej wspólnocie w każdą sobotę wspólnie rozważamy czytania mszalne z liturgii niedzielnej, aby się do niej lepiej przygotować.
Dzisiejsza liturgia karmi nas czytaniami z Księgi Syracydesa, Listu Św. Pawła do Kolosan i Ewangelii według św. Łukasza. Wszystko o rodzinie. Doszłam do wniosku, że są to teksty tak piękne i tak bogate, że podzielę się z Wami moimi refleksjami.
Zwracam uwagę na pierwsze dwie czytania. Jest w nich rysowany świat doskonały: gdybyśmy żyli według tych wskazówek, świat od razu zmieniłby się w raj. Cierpienia, które wypełniają świat, pochodzą właśnie z braku takiego ładu na naszej ziemi.
Św. Paweł kładzie nacisk na wagę kontaktu ze Słowem Bożym: „Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: ze wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny…, śpiewając Bogu w waszych sercach…”
Nie są to słowa dla mnichów czy zakonnic, ale dla zwykłych wierzących w Chrystusa, dla zwykłych rodzin. Jeśli w naszych rodzinnych domach jest miejsce dla wspólnego częstego kontaktu ze Słowem Bożym, będzie jednocześnie w nich możliwość ciągłego wzajemnego nauczania i napominania w świetle Słowa Bożego, możliwość wspólnego wzrastania, udoskonalenia, lepszego i głębszego wzajemnego poznania, a także przezwyciężania trudności codziennego życia.
Wiadomo, jakie ma miejsce Słowo Boże w klasztorach: jest ono w centrum życia. Klasztory zostały właśnie „wymyślone” i budowane po to, aby warunki życiowe pomagały w realizacji Ewangelii. Ale św. Paweł zwraca się do wszystkich. Jeśli mamy częsty i stały kontakt ze Słowem Bożym, to ono uczy nas, jak żyć, jak przyoblekać się „w miłość, która jest więzią doskonałości”.
Anna Maria

Czytaj dalej »